Gabriel García Marquez. Die Liebe in den Zeiten der Cholera. Köln: Kiepenheuer & Witz, 2012 (1985).

Vertaling: Dagmar Ploetz

Zou mijn leven anders zijn gelopen als ik dit boek al bij verschijnen, dertig jaar geleden, had gelezen? Het is tijden geleden dat een boek zoveel indruk op me heeft gemaakt. Terwijl er in de tussentijd toch ook heus andere boeken zijn geweest die me geraakt hebben, die me zelfs diep geraakt hebben. Maar niet zoals dit, zo'n ouderwetse leeservaring dat je het idee hebt dat ieder woord dat je leest meteen in je geheugen en in je ziel gegrift wordt.

Het is een liefdesverhaal, en wel een liefdesverhaal over échte liefde die alles overwint, of in ieder geval de zo meedogenloze tijd. Maar tegelijkertijd zitten er genoeg bittere kantjes aan die liefde om je als lezer geen zorgen te maken of het geen zoete kitsch is die je zit te lezen: met name de mannelijke minnaar, die vijftig jaar op de ware liefde heeft gewacht, gooit na afloop van die vijftig jaar wel erg rücksichtslos de gevoelens van het meisje dat hem troostte aan de kant. En sowieso heeft de liefde, met de almaar opduikende vergelijking met de cholera, vanzelf iets sinisters.

Maar het is allemaal zo beeldend opgeschreven, en zo rijk van stijl en van ideeën en van gevoelens en van gedachten, het is een wereld. Ik weet niet of ik er dertig jaar geleden al zo gevoelig voor zou zijn geweest als ik nu kennelijk was – de afgelopen tien jaar ben ik er vaker aan begonnen, maar kwam toen nooit verder dan een bladzijde of 15, en nu greep het me ineens, nu ik besloot op pagina 16 te beginnen, en nu wil ik bladzijde 1-15 ook weer lezen, en wordt dan misschien meteen weer gegrepen zodat ik het boek nogmaals lees.

Wat een boek!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Paul Celan. Verzamelde gedichten. Amsterdam: Meulenhoff, 2003.

Walt Whitman. Leaves of Grass. Grasbladen. Amsterdam: Em. Querido, 2005 (1855).

Raoul de Jong. Jaguarman. Mijn vader, zijn vader en andere Surinaamse helden. Amsterdam: De Bezige Bij, 2020.