Nick Hornby. More baths less talking. San Francisco: McSweeney's, 2012.

De Britse schrijver Nick Hornby (van About a boy en A long way down) schrijft de ideale boeken voor in het vliegtuig: zijn almaar voortdurende serie gebundelde columns voor het tijdschrift The Believer. In die columns beschrijft Hornby welke boeken hij de afgelopen maand gekocht heeft, en welke gelezen. Het zijn geen recensies – Hornby leest programmatisch alleen voor zijn plezier. Het zijn stukken waar dus het plezier van af spat, stukken over de grillige gang van de lezer, die boeken koopt die hij nooit leest, en dan ineens weer een boek op het vliegveld koopt waar hij anders nooit aan begonnen was.

Het zijn boeken waar ik hardop om moet lachen – boeken voor als er in het vliegtuig niemand naast me zit.

Zoals de maand dat Hornby eindelijk weer eens een boek van John Updike heeft gelezen. Hij heeft die boeken decennia gemeden, legt hij uit. Als twintiger las hij enkele van die boeken, maar hij merkte dat hij er nog niet aan toe was, al die in- en in-treurige beschrijvingen van de huwelijkse staat. Dat hij zich te kort voelde schieten: waarom kende hij als 25-jarige die problemen nog niet. En dat hij geen boeken las om zich ook nog eens op die manier te korte voelde schieten.

Hij las nu Marry me, met passages als

"You dumb cunt," he said, and bounced her into the mattress again and again, 'you get a fucking grip on yourself"

Enzovoort. En dan schrijft Hornby:

I am embarassed to say that life is only very rarely like this chez nous. There's the holiday season, obviously, and the occasional Saturday night, especially during January and May, when, typically my football team Arsenal crash out of the major competitions. But, hand on heart, I could not claim that we scale these particular giddy heights of seriousness with the kind of frequency that would allow me to gasp with recognition.

Voor Hornby is het lezen een onderdeel van het leven, en daar lees je eigenlijk nooit over. Wanneer je de gemiddelde recensent of boekblogger leest, lijkt het net alsof het leven alleen uit boeken bestaat. Voor Hornby bestaat het ook uit zijn gezin, en zijn werk, en voetbal, en nog een aantal andere zaken die soms zelfs belangrijker zijn dan lezen. Een enkele keer is er zelfs een crisis – dan leest de lezer alleen boeken die hem nauwelijks inspireren. Maar altijd komt er weer een moment van inspiratie, dat je ineens vijf prachtige, hilarische, interessante boeken achter elkaar leest.

Zoals More baths less talking.