Paola Mastrocola. Facebook in the rain. Parma: Guanda, 2012.

Evandra heeft altijd veel van haar man gehouden en als hij onverwacht overlijdt, weet ze in eerste instantie niet veel meer te doen dan iedere dag naar zijn graf te trekken. Ze kletst daar tegen haar man, maar vindt er ook wat vriendinnen: andere weduwen. Het enige probleem is dat ze niet weet wat ze moet doen als het regent. Haar beste vriendin raadt haar aan op Facebook te gaan. Dat is niet makkelijk: Evandra moet daarvoor eerst leren hoe een computer werkt. Uiteindelijk lukt het haar dan toch, en ze raakt uiteindelijk zelfs verslaafd. Zo verslaafd dat ze er uiteindelijk zelfs onder begint te lijden dat het soms niet regent. Zodat ze van haar geweten naar de begraafplaats moet en dus niet op Facebook kan. Daarom besluit een (irl) bewonderaar om een rekenmachine te bouwen die ervoor zorgt dat het rondom haar huis altijd regent.

Ik heb Facebook in the rain gelezen in het lader van een nieuw leesproject dat ik op me genomen heb: in de komende vijf jaar wil ik in totaal 100 Italiaanse boeken gelezen hebben, en liefst zo divers mogelijk - van literatuur tot amusement, van historisch tot contemporain, van goed tot slecht. Dit boek hoort inhoudelijk voor mj wel tot de laatste categorie. Wat een zeldzaam moralistisch sprookje (Facebook is echt slecht, dames en heren, je kunt er verslaafd aan raken en echte contacten zijn verreweg te prefereren.) Hoe populair het in Italië wordt, deze pervertering van Italo Calvino, weet ik niet. Ik hoop niet zo erg, al heb ik dit wel in een kiosk op het vliegveld gekocht.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Paul Celan. Verzamelde gedichten. Amsterdam: Meulenhoff, 2003.

Walt Whitman. Leaves of Grass. Grasbladen. Amsterdam: Em. Querido, 2005 (1855).

Raoul de Jong. Jaguarman. Mijn vader, zijn vader en andere Surinaamse helden. Amsterdam: De Bezige Bij, 2020.