William Shakespeare. Antony and Cleopatra. London: BBC, 1980 (1603)

William Shakespeare. Antony and Cleopatra Ik weet dat er heel veel theorieën, wilde theorieën, zijn over de herkomst van Shakespeare. Ik weet niet of ooit ook weleens is voorgesteld dat hij eigenlijk een buitenlander was. Terwijl dat toch voor de hand ligt. In veel van zijn stukken speelt een buitenlander of iemand die uit het buitenland speelt een rol - Jago, Caliban, Hamlet die uit Wittemberg komt, en natuurlijk alle koningsdrama's waarin tussen Engeland en Frankrijk heen en weer wordt gereisd. Shylock is ook van exotische origine, de Montagues en de Capulets wonen weliswaar in dezelfde stad, maar zijn elkaar toch ook vreemd. En hier hebben we dan Cleopatra, de Egyptische koningin (ze wordt door anderen vaak 'Egypt' genoemd) en Antony, de man die heen en weer geslingerd wordt door de liefde die Egypte hem biedt en de koele politiek van Rome.

Ik heb onlangs een biografie van Augustus gelezen waarvan de auteur zich, net als Shakespeare, vooral op Plutarchus heeft verlaten waar het deze geschiedenis betrof. Het verhaal zat dus al in mijn hoofd. Shakespeare voegt er wat mij betreft vooral een beschouwing aan toe over de moeilijkheden van het mutlicultureel samenzijn. Antony houdt weliswaar veel van Cleopatra, en komt haar achterna als ze weg lijkt te vluchten, maar uiteindelijk vertrouwt hij haar net niet genoeg. Wanneer hij aangevallen wordt door zijn eigen landgenoten is hij te bang dat zijn nieuwe medelanders hem in de steek zullen laten en daardoor verliest hij alles.

Wat wist een Engelsman in Shakespeares tijd van multicultureel samenleven? Was die Shakespeare zelf niet eigenlijk stiekem een Turk, die zijn stukken door een blank acteur liet uitgeven? Ik opper het maar!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Paul Celan. Verzamelde gedichten. Amsterdam: Meulenhoff, 2003.

Walt Whitman. Leaves of Grass. Grasbladen. Amsterdam: Em. Querido, 2005 (1855).

Raoul de Jong. Jaguarman. Mijn vader, zijn vader en andere Surinaamse helden. Amsterdam: De Bezige Bij, 2020.