O, hoed u voor jaloezie

{p} William Shakespeare. Othello. Vertaald en van commentaar voorzien door Hafid Bouazza. Amsterdam, Prometheus, 2003.

Dit is heel duidelijk de Othello van één persoon, van H. Bouazza. Hij heeft de tekst vertaald en gelardeerd met extra verwijzingen naar de Arabische cultuur van Othello, en her en der wat klassieke Arabische gedichten ingevoegd. Nou goed, daarvan zou je nog kunnen zeggen dat het een bepaald aspect van dit stuk wat meer belicht, en het stuk wat meer laat gaan over de multiculturele maatschappij. Maar tegelijkertijd is de vertaling een essay over de opera Otello van Verdi; regelmatig wordt naar dit stuk verwezen in voetnoten, maar ik zie niet dat dit iets te maken heeft met de Arabische cultuur. Ook staat ergens, op niets af, ineens een verwijzing naar een stripverhaal (Lucky Luke). Als dit allemaal ingebed zou zijn in nog veel meer verwijzingen naar van alles en nog wat, zou het een encyclopedie zijn. Maar bij het bovenstaande blijft het zo'n beetje.

Ik vind dat overigens helemaal niet erg, het heeft wel iets aardigs om zo'n stuk door de ogen van een persoon te zien. De combinatie van vertaling en essay werkt heel goed, en bovendien leest de vertaling op zich prettig.

Vreemd is wel dat op de flap staat dat Iago wraak neemt op Othello omdat hij ervoor verantwoordelijk is dat Iago een benoeming tot luitenant misloopt. Bouazza's verklaring is veel genuanceerder, en komt er onder andere op neer dat Iago zelf ook een vreemdeling (een Spanjaard) is, die het niet kan verdragen dat Othello zo succesvol is. Dat maakt hij ook wel aannemelijk, vind ik.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Paul Celan. Verzamelde gedichten. Amsterdam: Meulenhoff, 2003.

Walt Whitman. Leaves of Grass. Grasbladen. Amsterdam: Em. Querido, 2005 (1855).

Raoul de Jong. Jaguarman. Mijn vader, zijn vader en andere Surinaamse helden. Amsterdam: De Bezige Bij, 2020.